ไพวรินทร์ ขาวงาม (10 กุมภาพันธ์ 2504 - ) ักเขียนบทกวีะบรรณาธิการกิดในครอบครัวชาวนาจังหวัดร้อยเอ็ดบชั้นมัธยมปลายจากโรงเรียนบ้านตาหยวก และบวชเรียนต่อจนจบมัธยมปลาย ที่มหาวชิราลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตของมหามกุฏราชวิทยาลัย สาขาวังน้อย พระนครศรีอยุธยา อยู่ช่วยฝึกสอนวิชาภาษาไทยและวรรณคดี เพื่อตอบแทนคุณสถาบันระยะหนึ่งจึงลาสิกขาบท จากนั้นมุ่งสู่เชียงใหม่ เป็นพนักงานพิสูจน์อักษร หนังสือพิมพ์ประชากรรายวัน ก่อนเลื่อนฐานะขึ้นเป็นนักข่าว สั่งสมประสบการณ์กับหนังสือพิมพ์ท้องถิ่นเล็กๆหลายฉบับ จวบปี 2527 ตัดสินใจเข้ากรุง ทำงานฝ่ายศิลป์นิตยสารสปีดเวย์ ต่อสู้ชีวิตทุกรูปแบบ ไม่ว่าจะทำรูปเคลือบพลาสติกวางขายข้างถนน พนักงานขายไอศกรีม ปี 2528 ช่วยงานนิตยสารสู่ฝัน ปี 2531 ประจำกองบรรณาธิการวารสารปาจารยสาร ต่อมาเป็นบรรณาธิการเฉพาะกิจสำนักพิมพ์ประพันธ์สาส์น ประจำกองบรรณาธิการหนังสือดีเขต เป็นหัวหน้ากองบรรณาธิการชีวิตต้องสู้ ปัจจุบันเป็นคอลัมนิสต์อิสระ
  
1.ลำนำวเนจร (2528) รวมบทกวี
2.คำใดจะเอ่ยได้ดั่งใจ (2529)
3.รวมบทกวีไม่ใช่บทกวีจากชายป่าอารยธรรม (2530) รวมบทกวีไร้ฉันทลักษณ์
4.ฤดีกาล (2532) รวมบทกวี
5..คือแรงใจและไฟฝัน (2534) รวมบทกวี
6..ถนนนักฝัน (2535) รวมบทกวีประกอบภาพ
7..ม้าก้านกล้วย (2538) รวมบทกวี
8..เจ้านกกวี (2540) รวมบทกวี
9..ทอดยอด (2542) รวมบทความและเรื่องสั้น
10..เพราะภาพพูดได้ หัวใจจึงขอฟัง (2544)
11.ผมจรรอนแรมจากลุ่มแม่น้ำมูล (2545)
12..ที่ใดมีรัก ที่นั่นมีรัก (2545)
13.ดวงใจจึงจำนรรจ์ (2547)
14.จิบใจ จอกจ้อย (2547)
15.กลอนกล่อมโลก (2547) |
